Z Bożym Ciałem wiąże się zwyczaj wicia i święcenia wianków sporządzonych z ziół i kwiatów. Stanowią one symbol ludzkiej pracy i dar od Boga dla ludzi i zwierząt. Do uwicia wianków używano różnych roślin: miętę, rozchodnik, rumianek, pokrzywę, dziurawiec, macierzankę, kwiat czarnego bzu, różę, piołun, chaber, koniczynę, jaśmin. Pierwotnie zbierano zioła łąkowo-polne, z czasem zaczęto też wykorzystywać rośliny ogrodowe. Związywano je czerwoną tasiemką lub lipowym i leszczynowym łykiem. Zarówno czerwona wstążka, jak łyko miały wzmacniać moc wianka chroniącego od siły nieczystej. Wianki zawieszało się za świętymi obrazami, nad oknami i przy wejściu. Zakładano je również w budynkach gospodarczych. Wiara w moc wianków sprawiła, że używano ich do wielu obrzędów i zwyczajów np. gdy burza zagrażała obejściu sypano zioła na blachę lub do pieca. Dym z palonych ziół unoszący się z komina miał rozpędzać chmury, które rozchodziły się na boki. Wianków używano w medycynie ludowej, przechowywano je w domach przez cały rok, przypisując im cudowne własności. Z racji poświęcenia, nie wolno było ich wyrzucać, natomiast należało je spalić i zastąpić nowymi, świeżymi ziołami. Aby tradycji stało się zadość 14 czerwca 2023 r. w Ośrodku Kultury przy współpracy z Kołem Gospodyń odbyły się warsztaty wyplatania wianków. Zapachniało ziołami i kwiatami. Uczestnicy zajęć wykonali z nich piękne, kolorowe wianki, które zostaną poświęcone w kościele na zakończenie Oktawy Bożego Ciała.
