Zbliża się czas Dożynek. Niewątpliwie, najważniejszym elementem Święta Plonów jest chleb, drugim bardzo ważnym elementem są wieńce dożynkowe. Tradycja ich wicia sięga XVI wieku. Jak podają niektóre źródła obchody dożynkowe zawierają ślady najstarszych obrzędów i ofiar składanych bóstwom urodzaju, mowa tutaj o zwyczaju związanym z ostatnią garścią niezżętego zboża, które po żniwach pozostawiano na pustym polu. Miało to symbolizować ciągłość wegetacji i urodzaju. Te ostatnie pozostawione na polu kłosy zazwyczaj ścinał bardzo uroczyście najlepszy żniwiarz, po czym wręczał je żniwiarkom przodownicom, aby uplotły z nich wieniec. Wieniec niosła w dom dziedzica lub włościanina najlepsza żniwiarka, czasem z pomocą innych żniwiarzy. Dziedzic, z szacunkiem przyjmował wieniec, osobiście wnosił go do domu i ustawiał na stole, po czym zapraszał do tańca przodownicę, od której odebrał wieniec. Następnie częstował wszystkich jadłem, potem rozpoczynały się tańce. Przypominanie historii wieńca dożynkowego, ma duże znaczenie, a obecne Dożynki są kontynuacją tej tradycji. W Brzózie Królewskiej w wyplataniu wieńca dożynkowego przoduje Koło Gospodyń, które każdego roku najpierw gromadzi i suszy zboże, później na przygotowanej konstrukcji wyplata lub wykleja misterne dzieło dożynkowe, które jest prezentowane najpierw na Dożynkach Parafialnych, potem na Dożynkach Gminnych i Powiatowych.
